۱۶۰ نکته مدیریتی

خلاصه ای از فصل سوم کتاب مدیریت دولتی نوین،نوشته آون هیوز مقدمه: و در آینده، بخش دولتی در تئوری و عمل، ضرورتا مدیریتی خواهد شد. لیکن مسائل بالقوه رویکرد جدید را باید شناخت و برای آنها راه حل ارائه داد. به هر حال، بازگشت به مدل سنتی اداره امور، احتمال چندانی ندارد در حالی که ممکن است مسائلی فراراه آن باشد و خطراتی را پدید آورد، منافع آن بسیار بیش از هزینه های آن به نظر می رسد. مدیریت دولتی به معنای پذیرش گسترده و نسنجیده روشهای بخش خصوصی نیست، بلکه به این معناست که یک مدیریت دولتی متمایز و مشخص باید تدوین شود. وظیفه های مدیریت دولتی: استراتژی: 1- تعیین هدفها و اولویتهای سازمان ( بر اساس پیش بینی محیط بیرونی و توانایی های سازمان ) 2- تدوین برنامه های عملیاتی ( برای دست یافتن به هدفهای ذکر شده ) مدیریت مؤلفه های درونی 3- سازماندهی و تأمین نیروی انسانی (در سازماندهی، ساختار و دستور العمل پدید می آورد. در تأمین نیروی انسانی، افراد را در پستهای کلیدی جای میدهد.) 4- هدایت کارکنان و نظام مدیریت منابع انسانی (این سرمایه انسانی ظرفیت عملیاتی سازمان برای دستیابی به اهداف است) 5- کنترل عملکرد (نظام های اطلاعاتی مثل بودجه، حسابها، گزارشها، سیستم های آماری و ازریابی عملکرد به مدیران در تصمیم گیری کمک زیادی میکند.) مدیریت مؤلفه های بیرونی 6- ارتباط با واحدهای بیرونی (یعنی مدیران عمومی سایر واحدهای سازمانهای بزرگتر) 7- ارتباط با سازمانهای مستقل (اداراتی از سایر شاخه ها یا سطوح دولت، صاحبان منافع و مؤسسات خصوصی) 8- ارتباط با رسانه ها و مردم ( که اقدامات، تاییدات و رضایت آنها مورد نیاز است) از دها 1980 که که اصلاحات متعددی به اجرا در امده، هر سه وظیفه عمومی آلیسون توسط کارکنان بخش دولتی انجام می شود، کاری که اکنون واقعا انجام می شود، بیشتر مدیریتی است تا اداره امور. آغاز یک رویکرد مدیریت: در بیشتر سالهای قرن بیستم، ساختارها و سبک های مدیریت در بخش های خصوصی و دولتی تفاوت چندانی باهم نداشتند. شرکت های بزرگ، مثل ادارات دولتی، سلسله مراتبی بودند و از اصول وبر پیروی می کردند. از دهه 1950 است که انعطاف ناپذیری بوروکراتیک در بخش خصوصی مسأله ساز می شود. نمی توان دقیقا گفت که در بخش دولتی این نگرانی چه زمانی بوجود آمد که این بخش عقب مانده است اما مثل بخش خصوصی، بوروکراسی نخستین حوزه ای بود که مورد توجه قرار گرفت. اما حتی اگر کاهش مشروعیت از دهه 1950 شروع شده باشد، از دهه 1980 دولتها باور کردند که نظام اداره امور سنتی در مقایسه با بخش خصوصی شکل کارامدی برای خدمات نیست و لذا ایجاد تغییراتی را آغاز کردند. یکی از نقاط شروع گزارش فولتون در سال 1968 در انگستان بود. اما کار او را باید به عنوان آغاز تلقی کرد نه کوششی جدی به دمیدن اصول مدیریت. در ایالات متحده نیز این حرکت با قانون اصلاح خدمات دولتی شروع شد. مدیریت دولتی نوین تئوری ها نشان میدهد که پیدایش مدیریت دولتی نوین پرداختن به کاهش هزینه ها بوده است و در واقع دلیل ازسکه افتادن مدل قدیمی اداره امور، این است که دیگر کارایی نداشت.هود نیز در مورد فراگیر شدن مدل نوین 4 دلیل ذکر میکند: مد رایج؛ سماجت؛ جمع اضداد؛ پاسخ به مجموعه ای از شرایط اجتماعی ویژه برنامه اجرایی مدیریتی: سازمان همکاری اقتصادی و توسعه مدعی است که بیشتر کشورها برای بهبود تولید و توزیع کالا و خدمات دولتی دو مسیر را طی میکنند: 1- افزودن عملکرد تولید سازمانهای دولتی از طریق بهبود منابع انسانی، استفاده از تکنولوژی اطلاعات، بهبود پس خوراند از مشتریان و تأکید بر کیفیت خدمات، نزدیک کردن تصمیمهای عرضه و تقاضا (مثلا از طریق دریافت هزینه از مصرف کنندگان). 2- استفاده بیشتر از بخش خصوصی به منظور ایجاد یک نظام تدارکاتی باز،کارامد و رقابتی برای واگذاری تولید کالاها و خدمات دولتی به دیگران از طریق انعقاد قرارداد و پایان دادن به انحصار یا سایر حمایتها از تأمین کنندگان. هود برنامه مدیریتی یا مدیریت دولتی نوین را تشکیل یافته از هفت نکته اساسی می داند: 1- استفاده از مدیریت حرفه ای در بخش دولتی 2- معیارها و اندازه گیری صریح عملکرد 3- تأکید بیشتر بر کنترل برون داد 4- حرکت به سمت جداسازی واحدها در بخش دولتی 5- حرکت به سوی رقابت بیشتر در بخش دولتی 6- تأکید بر سبکهای مدیریت بخش خصوصی 7- تأکید بر انضباط به طور خلاصه برنامه اجرای مدیریتی شامل 4 نوع تغییر است: توجه به برون دادها (تعیین استراتژی، تدوین برنامه اجرایی،تجزیه به برنامه ها و فعالیت های کوچکتر، اندازه گیری عملکرد، ارزیابی تغییر در درون دادها (تغییر در درون دادها هدفشان بهبود مشوق ها و در نتیجه، عملکرد است کاستن از دامنه دولت (از طریق خصوصی سازی گسترده، واگذاری انجام کارهای دولت بوسیله قرارداد، ایجاد رقابت در مناقصه ها) ارتباط با سیاستمداران و مردم (هیچ فرمول واقعی برای برقراری ارتباط میان سیاستمدار و مدیر وجود ندارد؛ ارتباط با مردم یعنی پاسخگویی مستقیم به آنها و توجه به مشتری)